Την Πέμπτη 28 Ιούλη αναρτήσαμε 4 πανό στην πόλη της Ν. Φιλαδέλφειας. Ένα στη λίμνη του Άλσους, δύο στη γέφυρα της εθνικής οδού στο ύψος της Ανάκασας κι ένα στην πλατεία Πατριάρχου. Από σήμερα 2 Αυγούστου, έχει ξεκινήσει και η διανομή του παρακάτω κειμένου στην περιοχή.
Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: το φάντασμα των κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστών. Όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις της Ελλάδας ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο στρατός κι οι ΜΚΟ, ο Τσίπρας κι ο Καμμένος, συνδικαλιστές και αστυνομικοί.
Από την εκκένωση της κατάληψης του πρώην Εργατικού Κέντρου της Λέσβου από το ΠΑΜΕ έως και τις πρόσφατες εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη από τα ΜΑΤ, η ουσία παραμένει ίδια: ο μόνος υπεύθυνος για τη διαχείριση των σωμάτων των μεταναστριών είναι το κράτος κι οι κοινωνικοί του εταίροι κι οτιδήποτε άλλο πρέπει να παταχθεί. Όπως δήλωσε κι ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, στο κυβερνητικό ραδιόφωνο Στο Κόκκινο, «Σκοπός μας δεν είναι να προκαλέσουμε τα νέα παιδιά, που έχουν τις καλύτερες των προθέσεων να προσφέρουν … είναι ευθύνη δική μας να τα προτρέψουμε να οργανωθούν σωστά, στην κατεύθυνση των λαϊκών αγώνων και του λαϊκού κινήματος, των οργανωμένων προοδευτικών κομμάτων που μπορούν να προσφέρουν».
Ο πόλεμος που μαίνεται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική επεκτείνεται και στο ευρωπαϊκό έδαφος: οι μετανάστες προσπαθώντας να αποφύγουν να γίνουν κρέας για κανόνια έρχονται εδώ για να τεθούν ξανά υπό τη διαχείριση του μπατσοστρατιωτικού συμπλέγματος. Φεύγουν από τους καταυλισμούς των αμάχων και καταλήγουν έγκλειστοι στα όπως-στο-διάολο-κι-αν-τα-βαφτίζουν-σήμερα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φεύγουν από εμπόλεμες ζώνες και καταλήγουν να κυνηγιούνται από συνοριακούς στρατούς και εθνικές αστυνομίες. Ο πόλεμος δεν είναι κάτι που αφήνουν πίσω τους, αλλά τους ακολουθεί όπου κι αν πάνε. Από το 2014 έως και σήμερα, περισσότεροι από 10.000 μετανάστες έχουν πεθάνει στα διάφορα «ναυάγια» της Μεσογείου. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στην Ελλάδα αριθμούν πλέον τα 40. Τα νέα ακροδεξιά κινήματα που αναπτύσσονται είναι σχεδόν αποκλειστικά αντιμεταναστευτικά. Τα εξωτερικά κι εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης σφραγίζονται. Σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ο στρατός βγαίνει στους δρόμους των μητροπόλεων για να διαφυλάξει τη δημόσια τάξη. Η Ευρώπη πλέον βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και στο εσωτερικό της.
Η συνθήκη της μετανάστριας δεν ταυτίζεται αναγκαία με ένα παθητικό θύμα του πολέμου που περιμένει την εμφάνιση κάποιου μεσσία να τη σώσει. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες προέρχονται από περιοχές έντονων ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Με την ήττα των κινημάτων αυτών δεν έπεσαν στην παγίδα των εθνικισμών κι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις πολεμικές συγκρούσεις των εθνικών κεφαλαίων και των αντιμαχόμενων αστικών φραξιών. Ερχόμενες εδώ έπαιξαν πετροπόλεμο με μπάτσους και συνοριοφύλακες. Προχώρησαν σε αποκλεισμούς λιμανιών, σιδηροδρομικών γραμμών και οδικών αρτηριών. Γκρέμισαν τους φράχτες και διέφυγαν από κέντρα κράτησης. Καταπάτησαν χωράφια και επιτέθηκαν σε κυβερνητικά στελέχη. Προέβησαν σε απεργίες πείνας και αποχές συσσιτίου. Σε συνεργασία με αλληλέγγυους κατέλαβαν άδεια κτήρια για να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες, αρνούμενες να εγκλειστούν σε κρατικές δομές.
Το έθνος-κράτος κατέχει το μονοπώλιο της ρύθμισης των ζωών όσων βρίσκονται στην επικράτεια του. Η ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων που δεν μεσολαβούνται από το ίδιο και ξεφεύγουν από τη λογική του, συνιστούν το προπατορικό αμάρτημα της εποχής μας. Για την αίρεσή τους αυτή οι μετανάστριες κι οι αλληλέγγυοι κριθήκαν ένοχοι και διώχθηκαν από τους ιεροεξεταστές της καπιταλιστικής ομαλότητας κι οι στεγαστικές τους καταλήψεις εκκενώθηκαν. Ως μόνη επιτρεπτή αλληλεπίδραση των ντόπιων με τους μετανάστες κρίνεται η παροχή τροφίμων κι άλλων αγαθών στα διάφορα κέντρα φιλοξενίας ανά την επικράτεια. Ίσως και κάποια φιλική χειρονομία ανάμεσα από τα συρματοπλέγματα των σύγχρονων αυτών φυλακών, ανάλογα πάντα με τις διαθέσεις των μπάτσων και στρατιωτικών που είναι υπεύθυνοι για την επιτήρησή τους.
Ενάντια στη ρητορεία (και) της αριστεράς του κεφαλαίου, το κύριο πρόβλημα δεν είναι το πως οι μετανάστες θα στεγαστούν και θα τραφούν με τον πιο αποδοτικό τρόπο. Το κύριο πρόβλημα είναι ο ίδιος ο ορισμός των μεταναστών ως πρόβλημα το οποίο χρήζει διαχείρισης. Η ανάπτυξη άμεσων σχέσεων μεταξύ των ντόπιων και των μεταναστριών στη βάση του αγώνα για την άμεση κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας αποτελεί τον μόνο δρόμο για να συντρίψουμε τις φυλετικές διαιρέσεις. Με τους μετανάστες ζούμε, μισούμε και δουλεύουμε μαζί. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά στους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά τα τείχη που υψώνονται ανάμεσά μας. Κι έχουμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο.
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις
Φωτιά στα σύνορα και τα κέντρα κράτησης
Καμία δίωξη των 74 συλληφθέντων της Θεσσαλονίκης
Ανοιχτές Ελευθεριακές Συναντήσεις
στην Κατάληψη Στρούγκα
κάθε Παρασκευή από τις 7:00μμ
http://eleftheriaki–strouga.espivblogs.net
eleftheriaki_strouga@espiv.net