Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενες δομές λειτουργούν ακηδεμόνευτα, με σχέσεις ισότιμες στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Σημείο αναφοράς τους είναι η εναντίωση στο θεσμό της ιδιοκτησίας και του κέρδους. Αποτελούν υποδομές αντίστασης και αλληλοβοήθειας, στοχεύοντας στο “αδύνατο” αλλά και αυτονόητο: στην όξυνση του αγώνα για ένα κόσμο ελευθερίας, όπου τα πάντα (μαζί κι εμείς οι ίδιοι) δεν θα είναι εμπορεύματα.
Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις εκκένωσης, οργανωμένες από την αριστερή κυβέρνηση, σε καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενους και αυτοοργανωμένους χώρους στέγης. Το ξημέρωμα της Δευτέρας 13/3, μπάτσοι εισέβαλαν και εκκένωσαν δύο καταλήψεις της Αθήνας, την κατάληψη Βίλα Ζωγράφου και την κατάληψη στέγης Δρακοπούλου Αχαρνών. Από την εκκένωση της Βίλας προσήχθησαν 7 σύντροφ@, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της υπεράσπισής της, ενώ μετά από κάποιες ώρες αφέθηκαν ελεύθερ@. Όσον αφορά την κατάληψη Δρακοπούλου στην οποία κατοικούσαν μετανάστ@, αρχικά πραγματοποιήθηκαν προσαγωγές, ενώ έπειτα πετάχτηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο. Έξωση πραγματοποιήθηκε και στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Ασύρματου, μετά από το ξέσπασμα πυρκαγιάς. Παράλληλα, μία ακόμα εισβολή πραγματοποιήθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου από μπάτσους και δικαστικούς, οι οποίοι προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο εσωτερικό του χώρου αλλά και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, έδιωξαν τα σκυλιά που ζούσαν εκεί, ενώ φεύγοντας τσέπωσαν και 600 ευρώ από το ταμείο του στεκιού.
Επιθέσεις κρατικά οργανωμένες, που γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται, επειδή η εξουσία των κρατών και της αγοράς δεν αντέχει ούτε για δείγμα νησίδες αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης σαν τις καταλήψεις, χώρους αγώνα μέσα στον σάπιο κόσμο που δημιούργησαν. Δεν αντέχει το παράδειγμα μιας άλλης κοινωνίας η οποία δεν βασίζεται στην εξουσία και στην εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης.
Βέβαια δεν μπορεί να το παραδεχτεί ανοιχτά. Όπως και τόσες άλλες φρικαλεότητες κατά της ανθρωπότητας έγιναν με πρόσχημα την υπεράσπιση της δημοκρατίας –μιας δημοκρατίας που μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί κενή νοήματος– έτσι και κάθε επίθεση σε αυτοοργανωμένους χώρους γίνεται στο όνομα της φιλανθρωπίας ή της επιστροφής ενός “μη προσβάσιμου” χώρου πίσω στην κοινωνία. Έτσι η Βίλα Ζωγράφου θα μετατραπεί σε ωδείο, που θα αντιμετωπίζει την μουσική σαν ακόμα ένα εμπόρευμα που θα διανέμεται για καταναλωτικούς σκοπούς, ενώ το απαλλαγμένο πλέον από μετανάστ@ κτήριο Δρακοπούλου θα “φιλοξενεί”, τι ειρωνεία, και πάλι μετανάστ@. Μόνο που αυτή την φορά δεν θα αποφασίζουν οι ίδιοι για την μοίρα τους, αλλά ένα κράτος, από αυτά που τόσο καιρό τους προσφέρουν φιλοξενία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από άθλιες συνθήκες. Ένα κράτος που μεριμνά ώστε οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι, για να μπορέσουν σε δεύτερο χρόνο να το παίξουν μεγα-ευεργέτες, ξοδεύοντας ψίχουλα από αυτά που κατάφεραν να αρπάξουν από τους από κάτω, για την ανέγερση δήθεν φιλανθρωπικών χώρων ή για την επιδότηση παιχνιδιών για προσφυγόπουλα. Το ίδιο κράτος που καταστρέφει τις δομές μας, δομές που δείχνουν πως μπορούμε να τα καταφέρουμε συντροφικά και καλύτερα χωρίς αυτό και τους εταίρους του. Που δεν αντέχει στην ιδέα εγκαταλειμμένων κτιρίων να κατασκευάζονται με συλλογική εργασία, να παίρνουν ζωή και να μεταμορφώνονται σε εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης, απαλλαγμένες από τον έλεγχο του κεφαλαίου και των εκάστοτε εξουσιαστών.
Σε πείσμα της εξουσίας που πασχίζει να αποκόψει το ασύμμετρο για χάρη μιας βολικής για τις πολιτικές της ομοιομορφία, θα υπερασπιζόμαστε κάθε μορφή αγώνα.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ VILLA AMALIAS
Συλλογικό κείμενο από τις
