Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Ο Μελισσανίδης δεν είναι χθεσινός, έχει δοκιμαστεί η αγάπη του για την ΑΕΚ και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορεί να την βάλει πάνω από το συμφέρον του. Για την υπεράσπιση των συμφερόντων Μελισσανίδη, δημοσιογράφοι, αθλητικογράφοι, χαρτζιλικωμένοι γλείφτες, προσπαθούν να παρουσιάσουν τις μπίζνες του Μελισσανίδη ως απαραίτητες για το κοινό καλό. Πατώντας πάνω στον εκβιασμό, γήπεδο Μελισσανίδη ή τίποτα, στοχοποιούν αγωνιζόμενους κατοίκους που μάχονται για το άλσος και το δημόσιο χώρο.
Το κομμάτι αυτό, των οπαδών της ΑΕΚ, που στρέφεται εναντίον των κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας θα πρέπει να γνωρίζει ότι με αυτούς τους ανθρώπους ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη. Όλοι εμείς, οπαδοί και κάτοικοι, που είμαστε είτε σερβιτόροι, ντελιβεράδες, εργάτες σε αποθήκες, αμειβόμενοι με 3 ευρώ την ώρα, είτε είμαστε η ουρά στον ΟΑΕΔ οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι απέναντι στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει τίποτα που να ενώνει τον Μελισσανίδη και όλους τους χαρτογιακάδες που κάθονται γύρω του στα επίσημα με τον κόσμο της σκεπαστής.
Από την πλευρά μας σαν συλλογικότητα έχουμε τοποθετηθεί για το ζήτημα του γηπέδου και σε παλαιότερες ανακοινώσεις. Διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ελευθερίας- ισότητας- αλληλεγγύης με δομές για τη βάση της. Όπως διεκδικούμε σχολεία, νοσοκομεία, θέατρα έτσι οφείλουμε να διεκδικούμε και γήπεδα. Όπως οφείλουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στο κλείσιμο ενός νοσοκομείου, έτσι οφείλουμε να διεκδικούμε και χώρους άθλησης.
Γήπεδο δημόσιο, με αθλητικές εγκαταστάσεις ανοιχτές σε όλους, όπου η διαχείρισή τους θα ορίζεται από αυτούς που το απασχολούν. Δυστυχώς για όλους μας, η συζήτηση με τους οπαδούς και τους κατοίκους για το γήπεδο, το άλσος και πάνω από όλα για το δημόσιο χώρο δεν έγινε ποτέ και βαραίνει τη συλλογικότητά μας ότι δεν κοινωνήσαμε τη θέση μας.
Τις τελευταίες μέρες, η Νέα Φιλαδέλφεια βρίσκεται σε καθεστώς τρομοκρατίας με επιθέσεις σε αγωνιζόμενους κατοίκους και τον αποκλεισμό του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικού χώρου Στρούγκα από οπαδούς της ΑΕΚ. Η επίθεση αυτή από μερίδα οπαδών της ΑΕΚ σε ανθρώπους που αγωνίζονται πρέπει να απαντηθεί και από τους ίδιους τους οπαδούς της ΑΕΚ που κατά καιρούς έχουμε βρεθεί σε κοινούς αγώνες, αλλιώς θα αφήσει τη χειρότερη παρακαταθήκη. Η οπαδική κοινότητα της ΑΕΚ είναι ριζωμένη στη Νέα Φιλαδέλφεια και οφείλει να προστατεύσει την ιστορία της.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ

Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας

Η κατάληψη της Στρούγκας είχε βρεθεί πριν 3 χρόνια στο επίκεντρο των εξελίξεων για την υπεράσπιση του άλσους της Ν. Φιλαδέλφειας και το ανταγωνιστικό κίνημα είχε απαντήσει δυναμικά με την παρουσία του. Όπως συνέβη και το καλοκαίρι του 2014, η επίθεση στη Στρούγκα έγινε από οπάδούς της ΑΕΚ και ήταν μια στοχευμένη επίθεση. Η επίθεση ξεκίνησε με το προκλητικό βάψιμο της Στρούγκας το Σάββατο 25/2 και συνεχίστηκε την Δευτέρα 27/2 με τους οπαδούς να επιστρέφουν και να ξαναβάφουν τη Στρούγκα με συνθήματα όπως «ΜΟΝΟ ΑΕΚ», «ΟΛΟ ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΓΗΠΕΔΟ». Ο προπηλακισμός συντρόφων και συντροφισσών, καθώς και η παρουσία τους έξω απ’ την κατάληψη της Στρούγκας στη Ν. Φιλαδέλφεια συνεχίζεται για ημέρες, δείχνοντας έτσι τις διαθέσεις τους για συνέχιση της κατάστασης αυτής.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο Μελισσανίδης προσπαθεί να επιβάλλει τα μεγαλεπήβολα σχεδιά του για τη δημιουργία μιας νέας, εμπορικής περιοχής, η οποία θα καταπατήσει κάθε έννοια δημόσιου χώρου στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας. Απ’ τον Αύγουστο του 2014 έχει ψηφιστεί το Ρυθμιστικό Νομοσχέδιο Αθήνας-Αττικής, το οποίο παραχώρησε στον Μελισσανίδη και την Δικέφαλος 1924 Α.Ε. 6 στρέμματα δάσους για την υλοποίηση του σχεδίου του. Ο Μελισσανίδης επικαλείται τις υψομετρικές άδειες ως το λόγο για τον οποίο του απαγορεύεται να χτίσει το γήπεδο της «Αγιας-Σοφιάς» στην Φιλαδέλφεια ενώ στην πραγματικότητα ένα μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την υπογειοποίηση τμήματος κεντρικής οδικής αρτηρίας της περιοχής, για την οποία ακόμα δεν υπάρχει εγκεκριμένη προμελέτη. Η Δικέφαλος 1924 Α.Ε. γνωρίζει καλά ,επίσης, ότι το οικόπεδο που έχει παραχωρήσει στην ερασιτεχνική ΑΕΚ το κράτος για κοινωφελή σκοπό, δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία του σταδίου της ΑΕΚ και γι’ αυτό το λόγο στοχοποιεί το δημαρχείο και το ανταγωνιστικό κοινωνικό κίνημα που προβάλλει αντιστάσεις. Το σχέδιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη δημιουργία του γηπέδου για να στεγάσει την ομάδα της ΑΕΚ, μια διεκδίκηση κατοίκων της Ν. Φιλαδέλφειας που δεν μας βρίσκει αντίθετους, αλλά ο Μελισσανίδης έχει πάει πολλά βήματα παρακάτω και διεκδικεί έναν εμπορικό ‘παράδεισο’, ο οποίος θα του επιφέρει κέρδη.

Η θέση της Στρούγκας, καθώς και των υπολοίπων που πλαισίωσαν το κάλεσμα της το 2014, είναι μια ξεκάθαρη εναντίωση στο επιχειρηματικό πλάνο του Μελισσανίδη. Το πλάνο αυτό στοχεύει στην εμπορευματοποίηση της ευρύτερης περιοχής με υπογειοποίηση δρόμων, δημιουργία πάρκινγκ και πολλών άλλων εμπορευματικών κινήσεων που θα οδηγήσουν στη δημιουργία ενός ‘σύγχρονου’ αστικού κέντρου. Η κυβέρνηση απ’ τη μεριά της στηρίζει εμφανώς τις διεκδικήσεις του Μελισσανίδη, καθώς προτιμά να σιωπά σε κάθε απειλητική κίνηση του, όπως έγινε και με τον ξυλοδαρμό του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου της Ν. Φιλαδέλφειας. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι λίγο παραπέρα στο άλσος βρίσκεται η περιοχή όπου αναμένεται να γίνει η ανέγερση του νέου Κενταύρου. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν είναι κάτι καινούριο και έχει συμβεί και στο παρελθόν με περιοχές όπως το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αυτές οι κινήσεις εμπορευματικής αξιοποίησης εναρμονίζονται πλήρως με τις κινήσεις του κράτους και του κεφαλαίου που επιχειρεί να μονοπωλήσει το δημόσιο χώρο και λόγο και να καταστείλλει κάθε κίνηση ελευθερίας στον αστικό ιστό.

Την ίδια ώρα που μας ενημερώνουν για τον επικείμενο ερχομό της ανάπτυξης και της ευημερίας, στη Φιλαδέλφεια ο Μελισσανίδης καταπατώντας την έννοια της προσφυγιάς, προτάσσει την ανέγερση του γηπέδου ως το όνειρο που θα την δικαιώσει. Το ανταγωνιστικό κίνημα χτίζει αντιστάσεις και χώρους πολιτικής δημιουργίας ενάντια στις πολιτικές μεθοδεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου, που στοχεύουν στον έλεγχο της ζωής των κατοίκων της πόλης και τη μετατροπή τους σε παθητικά υποκείμενα στα χέρια επιχειρηματιών. Το κράτος απ’ τις Σκουριές ως την Αθήνα βρίσκει εντολοδόχους ώστε να επιβάλλει την λεηλασία του περιβάλλοντος και την επέκταση του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της ζωής.

Οι συγκεκριμένοι οπαδοί της ΑΕΚ λειτουργούν ως πιστοί ακόλουθοι του κεφαλαίου και επιτίθενται σε δημόσιους χώρους που αντιτίθενται στα συμφέροντα του Μελισσανίδη. Η απειλή μιας κατάληψης είναι ένα γεγονός που αφορά όλο το κοινωνικό κίνημα και τέτοιες επιθέσεις τραμπούκικου τύπου οφείλουν να μη μένουν αναπάντητες. Οι οπαδοί των ομάδων οφείλουν να πάρουν μια σαφή θέση όσον αφορά αυτές τις κινήσεις: θα είναι πιστοί ακόλουθοι των μεγάλων αφεντικών τους, οργανώνοντας στρατιές που επιτίθενται στον οποιοδήποτε “αλλόθρησκο” ή θα στραφούν ενάντια σ’ αυτές τις ενέργειες και τα εκάστοτε επιχειρηματικά συμφέροντα που εκφράζει ο επαγγελματικός αθλητισμός;

Οι επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και αγωνιζόμενες κοινωνικές ομάδες είναι μια συνηθισμένη τακτική του κράτους και των φασιστών, με σκοπό τον εκφοβισμό του ανταγωνιστικού κινήματος. Εμείς από τη μεριά μας, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε χώρο ριζοσπαστικής πολιτικής έκφρασης και υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους-δημόσιους χώρους ενάντια στις επιδιώξεις του κράτους και του κεφαλαίου.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους αγώνα-Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο

Στους καιρούς της απαξίωσης της ζωής μας, της έντασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του πλήρους ελέγχου, του κοινωνικού αποκλεισμού, της απομόνωσης και της περιθωριοποίησης όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών τα νέα μέτρα που επιτάσσουν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ και επιβάλλει το ελληνικό κράτος κάνουν εύκολα αντιληπτό στον καθένα από εμάς ότι το μόνο που έχουν να μας υποσχεθούν κράτος και αφεντικά είναι η φυσική και ψυχική μας εξόντωση.

Οδόφραγμα σε αυτή την αντικοινωνική επίθεση κράτους και κεφαλαίου αποτελούν οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι. Εστίες αγώνα που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και ταυτόχρονα προεικονίζουν έναν άλλο κόσμο που θα χτιστεί στα συντρίμμια του καπιταλισμού. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, όπου ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Για αυτό το λόγο οι καταλήψεις βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους και του παρακράτους. Από τηνεκκένωση των καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Λεωφόρου Νίκης &  Καρόλου Ντηλ και κοινότητα Hurriya) -για την προστασία της περιουσίας της Εκκλησίας και του Δήμου- στις 27/7 και την εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστριών/-στών Νοταρά 26 τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου στην εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου και την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στις 23 Οκτωβρίου 2016. Από την συντονισμένη επίθεση κράτους (ΜΑΤ)-παρακράτους (φασίστες) με δακρυγόνα, πέτρες και κρότου λάμψης ενάντια στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την διάρκεια της δίκης της Χ.Α. και την επίθεση στην κατάληψη Στρούγκα στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 27 Φεβρουάριου 2017 από μισθοφόρους του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη επειδή η κατάληψη στέκεται εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδιά του, που θέλουν την καταστροφή του άλσους, στην κατασταλτική επιχείρηση της 13ης Μαρτίου 2017 εναντίον της κατάληψης Villa Ζωγράφου, της κατάληψης στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου.

Όλα αυτά λίγες μέρες πριν την δίκη, στις 28 Μαρτίου 2017, των 92 συντρόφων και συντροφισσών που τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχείρησαν και ανακατέλαβαν το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν) το οποίο υπήρξε για 23 χρόνια μια εστία αγώνα ενάντια στον φασισμό, την εξατομίκευση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την απομόνωση, την εξουσία, προωθώντας την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ζωής μας, την αλληλεγγύη, την αντιεξουσία, την συλλογικότητα, την ζωή ενάντια στο θάνατο. Μέχρι την 20η Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο κατειλημμένο  κτήριο της Villa Amalias και το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Οι συλληφθέντες από την ανακατάληψη κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο. Στις 16 Ιουνίου του 2016 οι 92 κατηγορούμενοι-ες, για την ανακατάληψη της Villa Amalias, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και απαίτησαν να ανακληθούν οι περιοριστικοί όροι (έχοντας σταματήσει πολλοί-ές να δίνουν το παρόν στα ΑΤ, από τον Μάρτη του 2015, αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί με βάση τον «κουκουλονόμο»), κάτι που έγινε εξαιτίας της δυναμικής στάσης των 92, παρόλο που το δικαστήριο αναβλήθηκε για τις 28 Μαρτίου του 2017.

Απέναντι στην αντικοινωνική και απάνθρωπη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι πρέπει να αντιληφθούμε, ότι όσο δύσκολη και αμετάβλητη κι αν φαντάζει η κατάσταση, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Πρέπει να βάλουμε στην άκρη την απογοήτευση, να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις, να κάνουμε πέρα κάθε αίσθημα παραίτησης και να σταθούμε στα πόδια μας και ο ένας δίπλα στον άλλο. Όλοι εμείς αποτελούμε την πλειοψηφία της κοινωνίας και από εμάς εξαρτάται το αν θα συναινέσουμε στον κοινωνικό οδοστρωτήρα του καπιταλισμού.

Να προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μακριά από πλαστούς διαχωρισμούς και τεχνητές διαιρέσεις (εργαζόμενοι-άνεργοι, καταναλωτές-εργαζόμενοι κτλ.). Να συνδέσουμε τις μερικές διεκδικήσεις με το σύνολο των αγώνων ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Να οργανωθούμε σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες -αντιϊεραρχικές, ριζοσπαστικές και αντικρατικές- και σε σωματεία βάσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία και τις σχολές, σε κάθε κοινωνικό χώρο. Να οργανωθούμε για να διεξάγουμε πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανυποχώρητους, ακηδεμόνευτους και αντιθεσμικούς, οι οποίοι αποτελούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει φως στην άκρη του τούνελ.

Ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις κράτους, κεφαλαίου και των εμπροσθοφυλακών τους η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση για ένα κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης- δικαιοσύνης-ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Στρούγκα, στη Villa Ζωγράφου, στη κατάληψη στέγης μεταναστών-στριων Δρακοπούλειο και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.

Πορεία στην κατάληψη Στρούγκα: Πέμπτη 16 Μάρτη, 6μμ, συγκέντρωση στον σταθμό ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων

Αλληλεγγύη στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias που δικάζονται την Δευτέρα 28 Μαρτίου 2017, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων κτήριο 8.

αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

vogliamotutto.espivblogs.net

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Το πρωί της Δευτέρας 13 Μάρτη, η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ ανέλαβε να συνεχίσει το έργο καταστολής των χώρων αγώνα, ύστερα από τις εκκενώσεις 3 κατειλημμένων χώρων στέγασης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι. Πιο συγκεκριμένα, η κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου, όπως και ο χώρος στέγασης προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδου 9, εκκενώθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής σε μια απόπειρα έντασης της επίθεσης σε όσους αγωνίζονται από τα κάτω ενάντια στο καθεστώς σκλαβιάς και εξαθλίωσης, αλλά και ενάντια στο ίδιο το υποκείμενο που βρίσκεται εδώ και καιρό στο στόχαστρο του κράτους και των πρακρατικών συμμοριών, τους πρόσφυγες. Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες πριν, στις 25 Φεβρουαρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια, οργανωμένοι οπαδοί του Μελισσανίδη επιτέθηκαν στον κατειλημμένο χώρο «Στρούγκα» και προπηλάκισαν συντρόφους. Για μέρες παραμένουν έξω από τον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, εμποδίζοντας τη λειτουργία του, θέτοντας τον σε ομηρία.

Σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης του συστήματος σε όλα τα επίπεδα, το κράτος πραγματοποιεί μια διαρκή και ολοένα εντεινόμενη επίθεση εναντίον των ταξικών και κοινωνικών του εχθρών προσδοκώντας να δοθεί παράταση στο ήδη χρεοκοπημένο σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που έχει εδώ και καιρό βρει τα αδιέξοδα του. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει για το ρόλο της σημερινής κυβέρνησης, που αφού οδήγησε τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα σε ύφεση και αναδίπλωση παράγοντας ψεύτικες ελπιδες, έρχεται πλέον να ξεκινήσει εκκαθαρίσεις σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων, μέσω διώξεων και κατασταλτικών χτυπημάτων. Είναι άξιοι συνεχιστές των προκατόχων τους και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε.

Σε αυτή την κατεύθυνση, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής καθώς ως ορατές εστίες αντίστασης στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου εακολουθούν να αποτελούν απειλή για το καθεστώς, κυρίως γιατί προωθούν τον αυτοοργανωμένο και “από τα κάτω” αγώνα, την αποδεσμευμένη από το εμπόρευμα και τη διαμεσολάβηση δημιουργία και έκφραση, τη συλλογική και οριζόντια διαχείριση της ζωής, επειδή με λίγα λόγια μπροστά στην εξαθλίωση και το θάνατο που υπόσχεται ο κόσμος του σήμερα, επιμένουν να κρατάνε ζωντανό το όραμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης του αύριο.

Από την πλευρά μας, συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τις αυτοοργανωμένες κινηματικές δομές ενάντια στις επιθέσεις του κράτους, των φασιστών και των κάθε είδους μαφιών και μπράβων των αφεντικών, έχοντας την αντίληψη πως όταν ένας χώρος αγώνα χτυπιέται τότε πλήττονται συνολικά οι  αντιστάσεις των από τα κάτω και πως η υπεράσπιση των χώρων μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ευρύτερων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους καταληψίες της Βίλας Ζωγράφου, της Αλκιβιάδου 9 και της “Στρούγκας”, όπως και σε όλες τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” – μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Πάτρα, Μάρτης 2017

https://ipposd.wordpress.com/

Το Σάββατο 25/2, η κατάληψη Στρούγκα γίνεται, για ακόμη μία φορά, στόχος επίθεσης και βανδαλίζεται από πληρωμένους μπράβους του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη. Δύο μέρες μετά, δεκάδες αλληλέγγυοι και αγωνιστές, τόσο από την περιοχή όσο κι από την υπόλοιπη Αθήνα, συγκεντρώθηκαν στο σημείο προκειμένου να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Αφού έσβησαν τα εμετικά συνθήματα από την πρόσοψη της κατάληψης κι ενώ αποχωρούσαν, εμφανίστηκαν πάλι μισθοφόροι της ΑΕΚ, οι οποίοι επιτέθηκαν στον λίγο κόσμο που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο χώρο και τον κατέλαβαν επ` αόριστον, προπηλακίζοντας και απειλώντας. Φυσικά δεν έμειναν μόνο σε αυτό, καθώς βανδάλισαν εκ νέου τους τοίχους της κατάληψης με συνθήματα όπως “Όλο το άλσος γήπεδο” και “ούτε αριστεροί-ούτε δεξιοί- χούλιγκαν της ΑΕΚ”. Ταυτόχρονα, υπαλληλικές εφημερίδες και αθλητικά σάιτ, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των εντολοδόχων τους, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας τους συγκεκριμένους μπράβους ως αγανακτισμένους οπαδούς που επιθυμούσαν να κάνουν “ειρηνικές” συγκεντρώσεις στην περιοχή για το γήπεδο της ομάδας τους.

Οι παραπάνω επιθέσεις αποτελούν συνέχεια της στοχοποίησης που έχει δεχθεί η κατάληψη Στρούγκα από το 2014, εξαιτίας της αγωνιστικής στάσης της ενάντια στα σχέδια Μελισσανίδη για την αναδιαμόρφωση της Ν. Φιλαδέλφειας. Από τότε είχαν ξεκινήσει οι επιθέσεις στον συγκεκριμένο χώρο, σε συντρόφους/-ισσες και σε κατοίκους της περιοχής που εναντιώνονταν στην καταστροφή του άλσους, από “θερμόαιμους οπαδούς” και πάλι με φασιστικού τύπου επιθέσεις, σε μια πρώτη προσπάθεια φίμωσής τους. Επιθέσεις οι οποίες αποσκοπούν στην καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου και τρομοκρατίας ώστε να κατασταλεί κάθε φωνή αντίστασης και επιχειρώντας να κάμψουν τους αγώνες που αναπτύσσονται από τα κάτω ενάντια στην καταστροφή του άλσους και την εμπορευματοποίηση της Ν. Φιλαδέλφειας. Τα τσιράκια του επιχειρηματία δρώντας παρακρατικά, στρέφονται ενάντια σε κοινωνικούς αγωνιστές και αλληλέγγυο κόσμο οι οποίοι υπερασπίζονται δημόσιο χώρο, κάνοντας πλάτη στα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου, υπερασπιζόμενοι την οικονομική ανάπλαση για την εκμετάλλευση και λεηλάτηση της περιοχής.

Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που χώροι αγώνα και αντίστασης στοχοποιούνται και βάλλονται από το κράτος, το κεφάλαιο και τις εμπροσθοφυλακές τους. Όσο η εκμετάλλευση και η καταπίεση βαθαίνει, όσο η φτώχεια και η εξαθλίωση αγγίζει όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, τόσο σύσσωμοι οι επίσημοι και ανεπίσημοι μηχανισμοί της εξουσίας θα οξύνουν την επίθεση απέναντι στα κινήματα, ώστε να αναχαιτίσουν τους αγώνες που αντιτίθεται στους σχεδιασμούς τους. Τέτοιες κινήσεις όμως, όχι απλώς δεν μας τρομοκρατούν, αλλά αντιθέτως μας συσπειρώνουν. Απόδειξη αποτελεί η δυναμική και αποφασιστική απάντηση που δόθηκε το `14 από το αναρχικό κίνημα, ευρύτερα τον κόσμο του αγώνα και τους αγωνιζόμενους κατοίκους της περιοχής ενάντια στον εκφοβισμό που επιχειρήθηκε να επιβληθεί και ενάντια στην τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε ο «κατειλημμένος κοινωνικός χώρος Στρούγκα».

Κάθε επίθεση σε χώρο αγώνα, σε κάθε έναν από εμάς, αποτελεί επίθεση απέναντι σε όλους μας και δεν θα μείνει αναπάντητη, από όποιους και αν προέρχεται.

Να μην αφήσουμε τις πόλεις και τις γειτονιές μας στα χέρια των μαφιόζων, των μπράβων, των μισθοφόρων του κράτους και των αφεντικών. Να ορίσουμε εμείς την ποιότητα των ζωών μας και την φυσιογνωμία των τόπων μας. Υπερασπιζόμαστε τους χώρους του κινήματος, υπερασπιζόμαστε την ίδια μας την ύπαρξη. Συνεχίζουμε των αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και τα τσιράκια τους, για την οικοδόμηση μίας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΜΑΦΙΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

Αριστοβούλου & Πυλάδου, Κ. Πετράλωνα

stekiantipnoia.espivblogs.net

Στις 25 Φεβρουαρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια οργανωμένοι οπαδοί του Μελισσανίδη επιτέθηκαν στον κατειλημμένο χώρο «Στρούγκα» και προπηλάκισαν συντρόφους. Για μέρες παραμένουν έξω από τον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, εμποδίζοντας τη λειτουργία του, ως παρακρατική διμοιρία εντεταλμένη να επιβάλλει στην περιοχή τον φόβο και τη σιωπή.

Στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας εφαρμόζεται ένα σχέδιο το οποίο αποτελεί τη συνέχεια μιας συνολικής πολιτικής που επιδιώκει τη βίαιη αποδοχή της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων χώρων με τεράστια οφέλη για την οικονομική ελίτ, τον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της επιβολής του φόβου από κρατικές και παρακρατικές δυνάμεις και τελικά τη μετατροπή της σε ένα στρατόπεδο εργασίας. Καθώς το κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε συνολική σήψη, επιχειρεί να την επεκτείνει αλώνοντας την κοινωνική βάση, στρατολογώντας μέσα από τις τάξεις των καταπιεσμένων, όσους είναι διατεθειμένοι να κανιβαλίσουν τον διπλανό τους για λογαριασμό των κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων.

Η επιβολή των πιο ακραίων μορφών εκμετάλλευσης και καταπίεσης σηματοδοτεί τη μετατροπή της κοινωνικής βάσης σε αρένα επιβίωσης. Ο φόβος της ανεργίας και οι άθλιες συνθήκες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, η εμβάθυνση της καταστολής και του ελέγχου, η διάχυση του ατομικισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού κι ο αναβαθμισμένος ρόλος των μικρών και μεγάλων μαφιών είναι τμήματα της ίδιας επίθεσης. Της επίθεσης ενός συστήματος που προκειμένου να διατηρήσει την παράλογη επιβολή των ελάχιστων σε βάρος των πολλών χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις για να συνεχίσει να αναπαράγει τη σήψη του.

Η επίθεση στην «Στρούγκα» δεν μπορεί να ειδωθεί απλώς ως μέρος της τρομοκράτησης για την άνευ όρων εκχώρηση του γηπέδου, του φιλέτου γης και του άλσους στον Μελισσανίδη. Καταλήγει στη μετατροπή της Νέας Φιλαδέλφειας σε χώρο ελεγχόμενο από τον ιδιωτικό στρατό του εφοπλιστή. Οι νεολαίοι της περιοχής θα πρέπει να «προσαρμοστούν» στη νέα πραγματικότητα δουλεύοντας είτε ως σκλάβοι για τις εταιρείες που θα «αξιοποιήσουν» την ανέγερση του γηπέδου είτε ως παρατρεχάμενοι της συμμορίας του Μελισσανίδη.

Ο ασφυκτικός έλεγχος μεγάλων περιοχών της πόλης μέσω της μετατροπής τους σε τσιφλίκι μεγαλοεπιχειρηματιών και μαφιόζων που διατηρούν ιδιωτικούς στρατούς ήδη έχει δοκιμαστεί στην περιοχή του Πειραιά (στην οποία το γήπεδο «Καραϊσκάκη» εκχωρήθηκε με εξίσου σκανδαλώδη τρόπο με αυτό της Ν.Φιλαδέλφειας σε ανώνυμη εταιρεία, ενώ ο μοναδικός δημοσιογράφος που «τόλμησε» τότε να μιλήσει για αυτό δέχθηκε δολοφονική επίθεση με 4 μαχαιριές), όπου ένα συνονθύλευμα μπάτσων, μπράβων , χρυσαυγιτών, βουλευτών και ένας ιδιωτικός στρατός οπαδών, έχει συντελέσει αποφασιστικά στην επιβολή της αποπολιτικοποίησης και στην μετατροπή της πάλαι ποτέ κόκκινης από τους αγώνες περιοχής σε προσωπικό τσιφλίκι του τωρινού προέδρου-εφοπλιστή Μαρινάκη.

Η επιχείρηση πλήρους αποικοιοποίησης του δημόσιου χώρου από το κράτος και το κεφάλαιο μέσω της διαπλοκής κράτους, παρακρατικών και μαφιόζων εφαρμόστηκε επίσης στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, όπου οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, οι βασανιστές του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος και διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν δημιουργήσει ένα καθεστώς όπου μετανάστες, αγωνιστές και κάτοικοι βρίσκονταν υπό την διαρκή απειλή και άσκηση βίας. Τις μαφιόζικες δραστηριότητες («προστασίες» σε νυχτερινά μαγαζιά, trafficking) αναλάμβαναν από κοινού χρυσαυγίτες και μπάτσοι του τμήματος με τα «μεροκάματα» για τους νεοναζί παρατρεχάμενους του καθεστωτικού εσμού να εκτείνονται από το εμπόριο ναρκωτικών έως τους σεκιουριτάδες στις λαϊκές αγορές της ευρύτερης περιοχής.

Στα Εξάρχεια, η τοπική ναρκομαφία έφτασε στο σημείο να επιτίθεται με μαχαίρια σε αναρχικούς αγωνιστές. Χρειάστηκε ένας σκληρός αγώνας για να αναχαιτιστεί η παρουσία της σε ένα εμβληματικό για το κίνημα πεδίο. Ένας αγώνας που εξέθεσε κοινωνικά την κρατική στρατηγική και στάθηκε μαχητικά απέναντι σε μία τοπικά εκφρασμένη πτυχή της επιχείρησης φεουδαλοποίησης του δημόσιου χώρου από το κράτος και το κεφάλαιο. Η ύπαρξη αντίστασης στα σχέδια του κράτους και κεφαλαίου, η αντιπαράθεση με τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις μαφίες είναι ο λόγος που σήμερα τα Εξάρχεια βρίσκονται στο επίκεντρο της συκοφαντίας των γκαιμπελίσκων των MME, τα οποία προετοιμάζουν μία μελλοντική κατασταλτική επιχείρηση προκειμένου ότι δεν πέτυχαν οι μαφιόζοι –την εξαφάνιση των αγώνων μέσω της μετατροπής των Εξαρχείων σε προσωπική τους «αυλή»- να το επιτύχει η άμεση κρατική βία.

Κοινός στόχος της επιθετικότητας του κράτους, των καπιταλιστών, των παρακρατικών, των μικρών και μεγάλων μαφιών, εν μέσω έκρηξης της σήψης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος είναι οι κινηματικές αντιστάσεις. Γιατί αναχαιτίζουν την επέλαση στο δημόσιο χώρο ενός εξουσιαστικού συνονθυλεύματος που επιδιώκει την διασπορά του φόβου, που επιδιώκει να επιβάλλεται βίαια, στους δρόμους και τις πλατείες. Είναι ζωτικής σημασίας για κάθε κινηματικό χώρο και για κάθε αντιστεκόμενο όπου κι αν βρίσκεται, να συνεχίσουν να δίνονται μαζικά οι πολιτικές μάχες που αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για την ύπαρξη και το ξεδίπλωμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Πολιτικές μάχες που πρέπει να αποσκοπούν στη μέγιστη δυνατή κοινωνική και ταξική συσπείρωση ενάντια στην επιβολή του κρατικού και καπιταλιστικού ζόφου.

Ο κόσμος της εξουσίας επιφυλάσσει περισσότερο έλεγχο, περισσότερη καταστολή, περισσότερη εκμετάλλευση και φόβο. Απέναντί του να ορθώσουμε τις κοινότητες του αγώνα , να οργανώσουμε τα κοινωνικά και ταξικά μέτωπα και την πολιτική μας παρουσία για την ανατροπή των σχεδιασμών των πολιτικών και οικονομικών ελίτ.

Στην ανεπίστρεπτη σήψη του κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου, τα αδιέξοδα, την πολιτική και αξιακή του χρεωκοπία να αντιπαραθέσουμε τις συλλογικές αντιστάσεις, τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων, τη μοναδική ζωντανή κοινωνική προοπτική: Τον κόσμο της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

Αναρχική Συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς» μέλος της ΑΠΟ – από το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37
Μάρτιος 2017
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14 ΜΑΡΤΗ, 17:00 ΠΛ. ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ, ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ, 18:00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ